Bescherm onschuldigen
Op een avond, toen Collins als beveiliger bij een benzinepomp werkte, werd een busje gestolen dat daar geparkeerd zou hebben gestaan. Hoewel er geen enkel bewijs was dat Collins hierbij betrokken zou zijn (of zelfs dat het busje er echt gestaan had), lag er druk op de politie om iemand te arresteren. Collins was de ongelukkige.
Toen Collins werd aangehouden, was zijn dochtertje drie maanden oud. Omdat hij geen advocaat kon betalen, ging het proces door zonder dat de valse beschuldigingen werden aangevochten. Niemand wilde voor Collins opstaan tegen de politie. Toen het proces al een jaar bezig was, kwam het verhaal van Collins een medewerker van IJM ter ore, tijdens een bezoek aan de gevangenis. We namen de zaak aan.
Zelfs toen ging het lijden van Collins in de gevangenis door. Hij sliep op de vloer, zonder matras, moest op weinig voedsel overleven en moest toezien hoe andere gevangenen stierven omdat ze geen medische hulp kregen. Nog steeds rilt hij bij de herinnering. Na jaren van pijn, afwachten en vertraging in de procedure kwam er eindelijk een oordeel. Collins werd vrijgesproken.
Hij leunde voorover en liet de beslissing tot zich doordringen. Het was of de stress en angst van de afgelopen jaren uit hem wegvloeide. Op zijn gezicht brak een brede glimlach door.
Hij was vrij. Vrij om terug te gaan naar zijn vrouw en kinderen. Vrij om een bedrijfje te beginnen. Vrij van de angst voor onderdrukking en corruptie.
